018. rozdział osiemnasty

018. Rozdział osiemnasty

...but I’ll always be invaded by you.

Czuję jak kolejne łzy napływają mi pod powieki, gdy scałowywuje mokre ślady z moich policzków. W chwili, w której jego język błądzi po mojej szyi, a silne dłonie pozbawiają ubrania, zaciskam palce na jego karku. Mimowolnie gładzę jasne, krótko ścięte z tyłu włosy i drżę na myśl o tym wszystkim, czego nie zdążę mu powiedzieć. Just one more time...

Nad ranem, w ciszy mroku wsłuchuję się w niego, a choć nic przecież nie mówi, to nadal go rozumiem. Opuszki palców mojej prawej ręki przyciska do okaleczonych metalem warg swoich i wiem, że tym jednym gestem wyraża wszystko, co sama chciałabym mu dziś wyszeptać.

– Kocham cię – powtarzam znów, choć nie mam pewności, który to już raz tej nocy.

– Płyta ci się zacięła? – pyta z uśmiechem i pobłażliwością w głosie, gdy zabieram dłoń z uścisku i kładę głowę na jego nagiej piersi. Przyciskam usta do wytatuowanej skóry w miejscu, w którym bicie jego serca wyznacza rytm mojego oddechu.

– Płyta zacięła mi się już dawno, na tobie. Zapętliłam się. – szepczę. – Miłość do ciebie mam ustawioną na tryb „powtarzaj w nieskończoność”...